Psychoterapia indywidualna
Warunki konieczne do prowadzenia terapii indywidualnej
Przez wiele lat jedyną formą psychoterapii były bezpośrednie kontakty terapeuty z pacjentem - psychoterapia indywidualna -oparte na silnym związku tych dwóch osób i przebiegające w warunkach szczególnej intymności. Tworzenie warunków do prowadzenia psychoterapii indywidualnej nie wymaga szczególnych urządzeń ani miejsca. To, że spotkanie uzyskuje charakter terapeutyczny, wynika z jego celu i z tego, że jedna z osób, dysponująca odpowiednimi kompetencjami, pełni rolę udzielającego pomocy wobec drugiej, pozostającej w roli chorego. Oczywiście spotkanie odbywa się w warunkach zapewniających koncentrację uwagi bez przeszkód zewnętrznych, hałasów. W pomieszczeniu nie powinno być nikogo innego poza terapeutą.
PSYCHOTERAPIA INDYWIDUALNA
Stworzenie atmosfery dającej pacjentowi pewność nienaruszalności tajemnicy lekarskiej, umożliwiającej zaufanie pozwalające na ujawnianie najintymniejszych przeżyć. W psychoterapii indywidualnej terapeuta jest praktycznie jedynym czynnikiem leczącym, jedynym źródłem bodźców tworzących terapeutyczny charakter tej sytuacji. Większość psychoterapeutów preferuje taką organizację przestrzeni, w której fotele ustawione są skośnie do siebie, a między nimi znajduje się róg stolika lub biurka. Stwarza to dobre możliwości obserwacji niewerbalnych zachowań pacjenta, wolną przestrzeń przed oboma partnerami spotkania, a zarazem pewne oddzielenie własnej części tej przestrzeni, stwarzane przez róg stolika.
Bardzo często okazuje się, że właściwa psychoterapia zajmuje nie więcej niż 40-50% czasu spotkania, niezależnie od tego, czy trwa ono godzinę czy tylko 20 minut. Wydaje się, że im krótsze spotkania, tym większy procent czasu jest produktywnie wykorzystywany. Na ogół przyjmuje się, że „godzina” psychoterapii Białystok trwa 45 minut. Pozostałe 15 minut wykorzystywane jest na notatki.
W przypadku reakcji nerwicowych może ona ograniczać się do kilku (3-6) spotkań. Pacjenci głębiej zaburzeni np. z zaburzeniami typu borderline, na ogół nie potrafią określić ani rodzaju głównych dolegliwości, ani swoich „problemów”. Ich terapia wymaga na ogół 150-200 spotkań. Zazwyczaj jednak doprowadzenie do znacznej i względnie trwałej poprawy objawowej oraz istotnych zmian w osobowości wymaga 40-100 spotkań psychoterapii indywidualnej. Okresy między jednym a drugim spotkaniem nie powinny przekraczać tygodnia, wydaje się, że optymalne jest spotykanie się 2 razy tygodniowo. Prowadzenie szczegółowej dokumentacji od pierwszych spotkań jest koniecznym elementem procesu psychoterapeutycznego.
Przez wiele lat jedyną formą psychoterapii były bezpośrednie kontakty terapeuty z pacjentem - psychoterapia indywidualna -oparte na silnym związku tych dwóch osób i przebiegające w warunkach szczególnej intymności. Tworzenie warunków do prowadzenia psychoterapii indywidualnej nie wymaga szczególnych urządzeń ani miejsca. To, że spotkanie uzyskuje charakter terapeutyczny, wynika z jego celu i z tego, że jedna z osób, dysponująca odpowiednimi kompetencjami, pełni rolę udzielającego pomocy wobec drugiej, pozostającej w roli chorego. Oczywiście spotkanie odbywa się w warunkach zapewniających koncentrację uwagi bez przeszkód zewnętrznych, hałasów. W pomieszczeniu nie powinno być nikogo innego poza terapeutą.
PSYCHOTERAPIA INDYWIDUALNA
Stworzenie atmosfery dającej pacjentowi pewność nienaruszalności tajemnicy lekarskiej, umożliwiającej zaufanie pozwalające na ujawnianie najintymniejszych przeżyć. W psychoterapii indywidualnej terapeuta jest praktycznie jedynym czynnikiem leczącym, jedynym źródłem bodźców tworzących terapeutyczny charakter tej sytuacji. Większość psychoterapeutów preferuje taką organizację przestrzeni, w której fotele ustawione są skośnie do siebie, a między nimi znajduje się róg stolika lub biurka. Stwarza to dobre możliwości obserwacji niewerbalnych zachowań pacjenta, wolną przestrzeń przed oboma partnerami spotkania, a zarazem pewne oddzielenie własnej części tej przestrzeni, stwarzane przez róg stolika.
Bardzo często okazuje się, że właściwa psychoterapia zajmuje nie więcej niż 40-50% czasu spotkania, niezależnie od tego, czy trwa ono godzinę czy tylko 20 minut. Wydaje się, że im krótsze spotkania, tym większy procent czasu jest produktywnie wykorzystywany. Na ogół przyjmuje się, że „godzina” psychoterapii Białystok trwa 45 minut. Pozostałe 15 minut wykorzystywane jest na notatki.
W przypadku reakcji nerwicowych może ona ograniczać się do kilku (3-6) spotkań. Pacjenci głębiej zaburzeni np. z zaburzeniami typu borderline, na ogół nie potrafią określić ani rodzaju głównych dolegliwości, ani swoich „problemów”. Ich terapia wymaga na ogół 150-200 spotkań. Zazwyczaj jednak doprowadzenie do znacznej i względnie trwałej poprawy objawowej oraz istotnych zmian w osobowości wymaga 40-100 spotkań psychoterapii indywidualnej. Okresy między jednym a drugim spotkaniem nie powinny przekraczać tygodnia, wydaje się, że optymalne jest spotykanie się 2 razy tygodniowo. Prowadzenie szczegółowej dokumentacji od pierwszych spotkań jest koniecznym elementem procesu psychoterapeutycznego.